iw: her şey değişir

Bir buçuk yıl önceye kıyasla işler tersine dönmüş gibi ha?

2009 Amerika Açık’ta yarı finaller… Üst üste altıncı Amerika Açık şampiyonluğunu kovalayan, kariyerinin ilk Fransa Açık’ını henüz kazanmış ve RG-Wimby dublesi yapmış ve insanüstü addedilen Federer. Kariyerinde ilk defa Roland Garros kaybetmiş, sakatlığı çok büyük sıkıntılara neden olmuş, tendinit yetmiyormuş gibi karın kaslarında da yırtık ile oynayan yarım Rafa. Kazandığı tek slam “şans” olarak gösterilen, ota bota alerjisi olan, gölgesinden korkan ve Federer karşısında berbat bir istatistiğe sahip olan Djokovic. Bir senedir müthiş bir yükselişte olan ve kendine güveni had safhada olan bir bebe, Delpo.

Yarı finallerde Delpo yarım Nadal’dan tavşan çıkartarak kariyerinin ilk finaline yükselmeyi başarıyor, Federer her zamanki gibi Djokovic’i paketleyip evine gönderiyordu. Tabii bununla yetinmeyip bir bacakarası vuruşla da Nole’yi insan içine çıkamaz hale sokuyordu. Finalde ise hiç beklenmedik bir şekilde kazanan del Potro yeni bir çağın habercisi gibi parlıyordu.

2008 Avustralya Açık’ta Djokovic’in Federer’i yenerek şampiyonluğun kapısını açması Avusturya-Macaristan veliahtının doğumuysa; del Potro’nun Amerika Açık finalinde İsviçreli’yi yenerek şampiyon olması da ölümüydü.

Aradan 18 ay gibi bir süre geçti. İki dönem arasında olanları biliyorsunuz. Bilmiyorsanız da anlatacak değilim, blogun arşivinden okuyun.

Bugün bu dört isim Indian Wells yarı finalinde tekrar karşı karşıya geldi. Bu sefer eşleşmeler aynı fakat durumlar farklıydı. Bu sefer sakatlığın pençesinden kurtulup gelen taraf Delpo’ydu örneğin. Bir seneden fazla süredir mücadeleci tenisten uzak kalan Arjantinli, yine yüzde 100’üyle olmasa da daha güçlü ve daha olgun bir Nadal karşısındaydı.

İlk sette 3-0 öne geçerek “Acaba Nadal’a karşı üst üste 4. galibiyetini mi alacak” derken, İspanyol devreye girdi. Çok da iyi oynamadığı maçta stratejisini değiştirdi. Arjantinlinin backhandine yüksek toplar göndererek hataya zorladı. İki sette galip gelen ve finale yükselen taraftı. Maçtan sonraki demecinde “Sanırım IW’deki en iyi oyunumu oynadım” dedi Nadal. Şunları da söyledi:

“Amerika Açık yarı finalinde sakat olmasam dahi del Potro beni yenerdi. Ama 6-2’lik üç setle değil, daha zor yenerdi”

Del Potro’nun yarı finale çıkabilmesi benim için yeterliydi. Çok zorlu bir kuradan, rakiplerinin erken elenmesiyle buralara kadar gelebilse de özellikle 6-1’den çevirdiği tie-break ile eski günlere selam çaktı. Paris’e kadar tam randımanına ulaşır umarım.

Gelelim günün ikinci maçına. Roller burada zaten değişmişti bunu 2 aydır görüyorduk. Özellikle Davis Cup’ı kazandıktan sonra yeşil kodlar gören Neo kıvamına gelen Nole (bir harf fazlası bile var), önüne geleni deviriyordu. Bu tufanın önüne iki kez çıkan Federer ikisinde de yerle yeksan olmuştu.

Bugün de üç sette mağlup oldu İsviçreli. Maçın izleyebildiğim tek kısmı son dört oyundu. Dördünü de Djokovic aldı. 11-0’lık bir seri yakaladı bir ara hatta. Dubai'de de son beş oyunu Djokovic kazanmıştı.

Mangal yürekli Djoker böylece kariyerinde ilk defa Federer karşısında üst üste üç galibiyet almış oldu. Adamın her tarafından özgüven akıyor şu anda. Dubai'deki finalden sonra “Djokovic’in Federer’i yenmesi artık sürpriz değil” demiştim. Bugünkü sonuç sürpriz değildi şüphesiz. Sırp için daha da önemlisi iki numaraya yükseldi. Yani şoför arkası. Nadal’ın ense tıraşını o görecek artık.

Nole tufanı sırasında onun karşısına hiç çıkmayan Rafa ise ilk sınavını verecek finalde. Bu maçın sonucunu ben de çok merak ediyorum. Novak’ın şu maçta kazanıp kazanmaması önemli değil aslında. Nadal karşısında başa baş oynayabilirse, sonucu ufak farklar belirlerse gelecek için taşıdığım umutlar çoğalacak. Hezimete uğrarsa, bu hem onun 3-4 aydır etrafına ördüğü güven kalkanını zedeleyecek hem de diğer tenisçilerin gözündeki korkutuculuğu zayıflayacak.