cincinnati: break me shake me hate me

Dün oturdum dedim erkekler maçını adam gibi izleyemedim bari kadınlar finalini düzgün izleyeyim. Sağolsun Sharapova ve Jankovic beni doğduğuma pişman ettiler. Maçı yarım bırakıp çıkacakım Jankovic ikinci sette 2-0 öndeyken zira Behzat Ç’de sona geliyorum. Heyecan artıyor. Sonra benim bildiğim Masha bu maçı son sete götürür diyerek izledim, götürdü de. Ama son setin başı dayanılmazdı artık. Neticede ben kapattıktan sonra Sharapova hiç oyun kaybetmemiş ve maçı kazanmış.

Bugün Guardian’da okudum. Jankovic için “consistently inconsistent” diye bir tabir kullanmışlar ki bence bunu bütün kadın tenisçiler için açarsak sorun olmaz. İstikrarsız olmakta bu kadar istikrarlı olunması da yetenek işi.

Sonra Bodo’yu okuyordum. Finalden önce bir önbakış yazmıştı. Jankovic ile Sharapova’nın temel farkını o kadar iyi gözlemlemiş ki. Yarı final maçında Masha sette 4-1 öndeyken asla gülmüyor, gözlerini kapamış maçı düşünüyor. Jankovic 4-1 öndeyken dev ekrandan kiss cam’e yakalanana çiftlere bakıp gülüyor. Masha’nın hırsı omzunun götürdüklerinin bir kısmını geri kazanmasında büyük bir rol oynadı. En azından bir Grand Slam daha kazanmadan rahat etmeyecek Rus tenisçi.

Ha dün ne oldu. 4-1 önde olan Maria’ydı. Ama seti alan Jankovic. Şimdi JJ’e koçu yaramış. Daha çok file önü kullanıyor. Ama işte huylu huyundan vazgeçmez. Konsantrasyon bozma adına birkaç hamlesi vardı. Etkili de oldu. Sakatlık molası almamasına çok şaşırdım ama o eksikliğini “O top dışarıda mı? İçeride mi? Koç? Nouni? Sen ne diyorsun? Nerede top? Du bi daha bakayım. Ha? İtiraz edermişm gibi geleyim ama sonra itiraz etmeyeyim” diyerek giderdi.

İki slamdir Sharapova kazanacak diyorum kazanamıyor. Bu sefer kazanamaz diyeyim de kazansın o zaman. Jankovic ise kırk fırın ekmeklik bir diyete girsin. Öyle gelsin.